Pąsowa róża i porcelanowy zegar

Pewnego dnia czternastoletnia Anda, zupełnie przez przypadek, cofa się o 80 lat w czasie. Ze swojego pokoju przenosi się w realia XIX w. Razem z nią w czasie przemieszczają się również jej najbliższe osoby- rodzice, rodzeństwo, koleżanki z klasy. Jednak to tylko Anda zdaje sobie sprawę z tego, co się wydarzyło!

Na pewno wiecie, jaką książkę mam na myśli. Mowa o przepięknej opowieści Godzina pąsowej róży Marii Krüger. Strasznie miło wspominam tą powieść. Pamiętam, że kiedy ją przeczytałam, nie mogłam o niej zapomnieć i chodziła mi ona po głowie jeszcze bardzo długo.

Taka podróż w czasie to musi być przygoda! Kto by nie chciał takiej przeżyć? Zobaczyć dwór Zygmunta Augusta, przechadzać się po agorze w starożytnych Atenach, czy tak jak Anda, przenieść się do dziewiętnastowiecznej Warszawy... Chociaż na chwilę, na jeden dzień... Choć z drugiej strony... męczyć się cały dzień z ciasnym gorsecie? Przestrzegać wszystkich reguł, zasad, zwyczajów? Chodzić wszędzie w towarzystwie przyzwoitki? Hm, trudno się dziwić, że Anda przez długi czas tak bardzo chciała wrócić do XX w. 

Wygodniej zatem przeżywać tą przygodę siedząc w fotelu pod grubym kocem! A zatem Godzina pąsowej róży jest idealną propozycją- na jesienny wieczór, mroźny poranek albo podróż tramwajem. Uwielbiałam tę powieść i nadal uwielbiam i za parę lat chętnie znowu ją przeczytam!

Wróciłam do tej książki za sprawą akcji TYGODNIA Z LITERATURĄ DZIECIĘCĄ I MŁODZIEŻOWĄ zorganizowanej przez autorkę bloga Gwiazdowy Gościniec. To naprawdę świetny pomysł, wreszcie zmotywowałam się, żeby przeczytać książkę, do której już od dawna miałam ochotę wrócić!

Pozdrawiam!
J.