"Kwietniowa czarownica" Majgul Axelsson

„Kwietniowa czarownica” to książka nieprzyjemna, ale też taka, obok której nie da się przejść obojętnie. Wywołuje całą paletę emocji i pozostaje na długo w głowie i sercu.

Powieść Majgul Axelsson porusza różne trudne tematy, takie jak: choroba, cierpienie, brak akceptacji, samotność, trudne relacje rodzinne i poszukiwanie swojego własnego ja.

Bohaterkami powieści są cztery kobiety. Każda z nich jest poraniona przez życie, nieszczęśliwa i zagubiona. Christina miała chorą psychicznie matkę, Margarete matka porzuciła w miejskiej pralni, Brigitta miała matkę alkoholiczkę, a Desire urodziła się z porażeniem mózgowym i jej matka zaraz po porodzie oddała ją do szpitala dla osób ciężko chorych. Co łącze te cztery kobiety...? 

Otóż Christina, Margareta, Brigitta i Desire są przybranymi siostrami. Teraz, gdy są już dojrzałymi kobietami borykają się codziennie z głębokimi ranami przeszłości, które nieustannie się jątrzą i nie pozwalają kobietom zaznać spokoju i cieszyć się teraźniejszością.

Stopniowo poznajemy historie z przeszłości kobiet, książka w dużej mierze składa się z retrospekcji, które powoli odsłaniają przed nami coraz tragiczniejsze obrazy i pozwalają zrozumieć rozpacz i dramat ich życia.

Postacią kluczową dla całej historii jest Desire. Przykuta od urodzenia do łóżka, całkowicie sparaliżowana fizycznie, prowadzi niezwykle bogate życie wewnętrzne. Kobieta posiada  wyjątkowy dar- potrafi wnikać we wnętrza różnych zwierząt i ludzi i kierować ich działaniami, a poprzez to realizować swoje cele. Desire jest bardzo inteligentna, wrażliwa i silna, a dzięki swoim nadprzyrodzonym zdolnościom dobrze wie, co poczynają i czują jej przyrodnie siostry, które nawet nie wiedzą o jej istnieniu. To właśnie za pośrednictwem Desire, poznajemy dogłębnie poranione dusze trzech pozostałych sióstr.

W powieści pojawiają się jeszcze dwie ważne postaci: Ellen, która jest biologiczną matką Desire i przybraną matką Brigitte, Christine i Margarety. I Hubertsson- lekarz, który pewnego dnia pojawia się w życiu sióstr i pozostaje już na zawsze będąc z nimi nierozerwalnie związany.

„Kwietniowa czarownica” to taka książka, przy której się cierpi. Każde zdanie sprawia ból i pozostawia w nas ślady. Każdy wątek daje do myślenia. Gdy pomyślę o Desire, uświadamiam sobie, jak łatwo zapomnieć o tym, co dzieje się we wnętrzu człowieka i że ciało to tylko oprawa dla najważniejszego. Ciężko być kaleką, który być może najbardziej cierpi przez nieopatrzną ocenę otoczenia. Gdy wspomnę Brigittę (zdemoralizowaną do granic możliwości, narkotyzującą się, pijącą prostytutkę), myślę, że nigdy nie powinniśmy oceniać drugiego człowieka, bo nie wiemy, co go ukształtowało. Margareta i Christina przypominają mi, że rany z dzieciństwa pozostają na zawsze i że wpływają na całe późniejsze życie i brak poczucia własnej tożsamości.

„Kwietniowa czarownica” to rewelacyjna proza, książka z wyższej półki, wielka literatura. To proza precyzyjna, fascynująca i bolesna. Książka, od której aż bije rozpacz i nędza. Taka, którą trzeba przeczytać, by choć trochę szerzej otworzyć oczy.

M.